Element <STRIKE> s³u¿y do Fizyczne w³aœciwoœci tekstu dotycz¹ zwykle wygl¹du pojedynczych wyrazów i maj¹ wy¿szy priorytet od w³aœciwoœci logicznych. Nie s¹ one odmiennie
wyœwietlane przez ró¿ne przegl¹darki, jak mia³o to miejsce w przypadku elementów logicznych. Stosuj¹c je, ma siê pewnoœæ, ¿e ¿¹dane parametry tekstu zostan¹
zachowane.
Specyfikacja jêzyka HTML 3.0 przewiduje dziewiêæ poleceñ s³u¿¹cych do tego celu. Poza tym w przypadku niektórych przegl¹darek mo¿liwe jest u¿ycie etykiety
<FONT> wraz z kilkoma atrybutami, nadaj¹cej wyœwietlanemu tekstowi kilka dodatkowych parametrów. Zostanie ona opisana na koñcu tego paragrafu.
Element <B>...</B> oraz dwa nastêpne nale¿¹ do podstawowych etykiet jêzyka HTML i s¹ akceptowane przez wiêkszoœæ przegl¹darek (pozosta³e s¹
zaimplementowane jedynie w najnowszych wersjach przegl¹darek). S³u¿y on do pogrubiania zaznaczonego tekstu (b jest tu skrótem od bold face). W
przeciwieñstwie do komendy <STRONG>, tutaj tekst musi byæ wyœwietlany czcionk¹ pogrubion¹.
Przyk³ad:
<b>Czcionka pogrubiona</b>
Drugim elementem jest <I>...</I>. Pozwala on na przedstawianie tekstu za pomoc¹ czcionki pochy³ej (italic).
Przyk³ad:
<i>Kursywa</i>
<TT>...</TT> to trzeci element spoœród najczêœciej stosowanych. Umo¿liwia wyœwietlanie tekstu zawartego pomiêdzy ogranicznikami czcionk¹ maszynow¹ o równych odstêpach pomiêdzy literami (skrót tt pochodzi od tele type).
Przyk³ad:
<tt>Czcionka maszyny do pisania</tt>
Element <STRIKE> s³u¿y do przekreœlania tekstu poziom¹ lini¹.
Przyk³ad:
<STRIKE>W ten sposób mo¿na przekreœlaæ tekst</STRIKE> <!-- Netscape 2.0 -->
Dwie nastêpne komendy s³u¿¹ do zaznaczania indeksów, czyli tekstów pisanych nieco poni¿ej lub powy¿ej standardowego tekstu. Indeks górny uzyskujemy
stosuj¹c sekwencjê <SUP>...</SUP> (supersctipt), indeks dolny zaœ mo¿liwy jest dziêki zastosowaniu elementu <SUB>...</SUB> (subscript).
Przyk³ad:
To tekst zwyk³y, a to <SUP>indeks górny</SUP> oraz <SUB>indeks dolny</SUB>
Aby formatowanie tekstu uczyniæ jeszcze wygodniejszym, wprowadzono w jêzyku HTML 3.0 dodatkowo dwa elementy, do których nale¿¹
<BIG>...</BIG> oraz <SMALL>...</SMALL>. Maj¹ one na celu wyró¿nienie oznaczonego tekstu w stosunku do normalnego poprzez odpowiednio: jego
zwiêkszenie lub zmniejszenie.
Sk³adnia jest bardzo prosta:
Ten tekst jest <BIG>trochê wiêkszy</BIG> a ten <SMALL>trochê mniejszy</SMALL>
W przypadku opisanych powy¿ej ostatnich czterech elementów ostateczne zachowanie siê wyœwietlanego tekstu uzale¿nione jest od wczeœniejszych ustawieñ dokonanych za pomoc¹ elementów <BASEFONT SIZE=X> oraz <FONT SIZE=X>...</FONT>, bêd¹cymi instrukcjami ustalaj¹cymi odpowiednio lokaln¹ oraz globaln¹ wielkoœæ czcionki wyœwietlanego tekstu. W obu przypadkach zakres wartoœci atrybutu SIZE mieœci siê w przedziale 1–7, a wartoœci¹ domyœln¹ jest liczba 3.
<BASEFONT> z atrybutem SIZE ustala wielkoœæ czcionki tzw. tekstu bazowego, czyli standardowej czcionki u¿ywanej w obrêbie ca³ego dokumentu (dla
tekstów nie oznaczonych innymi etykietami).
Przyk³ad:
<BASEFONT SIZE=4>
Dla etykiety <FONT>...</FONT> istniej¹ dwie metody okreœlania wielkoœci parametru SIZE: bezwzglêdna oraz wzglêdna. Pierwszy sposób polega na
bezpoœrednim podaniu odpowiedniej wartoœci, drugi zaœ na ustaleniu kroku zmiany w stosunku do wielkoœci tekstu bazowego, co reprezentowane jest przez
cyfrê z poprzedzonym znakiem „+" lub „-".
Przyk³ad:
<FONT SIZE=5>To tekst o wielkoœci czcionki 5</FONT> <FONT SIZE=+2> To równie¿ tekst o wielkoœci czcionki 5</FONT>
Oprócz atrybutu SIZE etykieta <FONT>...</FONT> posiada jeszcze jeden parametr COLOR.Okreœla on kolor wyœwietlanego tekstu (okreœlany w
identyczny sposób, opisany ju¿ wczeœniej przy omawianiu atrybutów deklaracji <BODY>).